.jpg)
Door de jaren heen ontmoet je veel nieuwe gezichten op het voetbalveld. Maar helaas moeten we ook regelmatig afscheid nemen van spelers die al zo lang hun hart aan dezelfde club hebben gegeven. We hebben er één term voor: ‘clubliefde’.
Voor het seizoen 2024-2025 moeten wij helaas afscheid nemen van "Harry", onze eeuwige nummer 5 bij KSVR. Harold Cool maakte twintig jaar geleden op slechts 17-jarige leeftijd zijn debuut bij KSV Rumbeke.
Harold Cool (37) begon op zevenjarige leeftijd met voetballen bij onze grote broer in de jeugdelftallen van SK/KSV Roeselare. Na dertig schitterende jaren op het veld nadert het einde van zijn voetbalcarrière. In zijn 30-jarige carrière als voetballer kan hij dit in drie onderdelen indelen. Tien jaar bij de jeugdploegen van SK/KSV Roeselare, tien jaar bij KSV Rumbeke, en tien jaar verdeeld over drie clubs in de regio, waaronder twee jaar bij KSK Oostnieuwkerke, vijf jaar bij KSV De Ruiter en drie jaar bij KSKV Zwevezele.
We slaagden erin "Harry" nog een laatste keer te strikken voor een interview als voetballer voor onze website.
“Kreeg een uitstekende opleiding.”
We beginnen vanaf het begin. Als jonge speler zette Harry zijn eerste stappen op het veld bij SK/KSV Roeselare. Maar herinnert Harold zich nog zijn jongere dagen als voetballer?
“Eerste stappen SK Roeselare, gevolgd door de dan fusie SV Roeselare en KSV Roeselare. Hoewel ik talent had, was het niet mijn grootste talent. Hierdoor kreeg ik niet veel speelmogelijkheden, maar kreeg ik wel een uitstekende opleiding en hield ik vol tot de junioren.“
“Op mijn 17de een basisplaats bij Fanionelftal.”
Na tien jaar jeugd in Roeselare kreeg hij de mogelijkheid om naar KSV Rumbeke te verhuizen. Op welke leeftijd kon hij de overstap van Roeselare naar Rumbeke maken en tegen welke club debuteerde als speler bij het fanionelftal?
“Op mijn 17de kon ik mijn eerste stappen in de A-kern maken, in en tegen KSV Sottegem.”
Als voetballer heb je ook prachtige momenten meegemaakt. Wat is het mooiste moment dat je nog kunt herinneren uit je eerste drie jaar bij KSV Rumbeke?
“Ik besloot naar Rumbeke te komen, omdat ik weinig speelmogelijkheden kreeg bij het vroegere KSV Roeselare. Tot nieuwjaar zat ik bij de beloften, waarna ik mocht meetrainen met de A-kern. Het beste moment was mijn eerste basisplaats op 17-jarige leeftijd in Sottegem, onder leiding van trainer Drazen Kukuric, waar we in de 4de klasse speelden.”
“Hattrick”
Harold speelde aanvankelijk drie jaar bij KSV Rumbeke, waarna hij twee jaar bij KSK Oostnieuwkerke speelde, gevolgd door vijf jaar bij KSV De Ruiter en drie jaar bij KSKV Zwevezele. Zeker moet hij in die tien jaar ook prachtige momenten hebben meegemaakt.
“Toen we met Oostnieuwkerke naar Harelbeke gingen. Ze stonden bovenaan en waren bijna in staat om kampioen te worden. We stonden 2-0 achter en Carl Verhulst maakte een doelpunt. Daarna scoorde ik een hattrick en wonnen we met 2-4.”
“Oplopen met mijn zoontjes hand in hand.”
Na tien jaar van zoektocht naar andere ploegen, realiseerde hij zich dat zijn passie toch bij KSV Rumbeke lag. Harold Cool ging terug naar zijn vertrouwde KSVR. Waar hij tot en met dit seizoen nog zeven seizoenen heeft afgerond. Wat is het belangrijkste dat je in de afgelopen zeven jaar van je voetbalcarrière hebt meegemaakt bij KSVR?
“Drie jaar geleden in voorbereiding tegen Boezinge voor de beker van België. We wonnen met 1-0 via een fraaie hoekschop die ik in de verste hoek over keeper Justin Vanbrabandt in draaide. Met een klein beetje wind, haha. Samen met het oplopen met mijn zoontjes hand in hand voor de match en de prachtige, schitterende momenten op en naast het plein uiteraard.”
“Gekende bakje Stella.”
Na een schitterende voetbalcarrière van 30 jaar besluit Harold Cool op zijn 37ste om een einde te maken aan zijn uitstekende loopbaan als voetballer. Waarom is er gekozen om te stoppen?
“Dit seizoen had ik toch wel aangestipt om er nog een laatste keer vol voor te gaan. Voorbereiding verliep vlot, er waren geen blessures en ik kon zelf vier matchen in tien dagen afwerken. Eerste match was ik 16de man in Zedelgem en dus niet op het wedstrijdblad. Ook ik bleef trainen en hield vol, maar kwam maar 1 keer op het wedstrijdblad tegen en in Jong Male. Na een maand half zonder selectie was er een klik die zei, genoeg. Eind oktober werd ik 37 en deed ik mijn laatste training met achteraf het gekende bakje Stella. Het is jammer, zegt iedereen, maar desondanks kijk ik terug op de prachtige en schitterende momenten.”
“Focus lag ergens anders.”
In die dertig jaar voetbalcarrière zijn er zeker drie prachtige momenten die je kunt noemen. Zou je een top drie kunnen delen met een leuke anekdote uit je volledig voetbalcarrière?
“Ik zet de hattrick op nummer 1, omdat ik twee dagen eerder tot in de vroege uurtjes met vrienden in bistro Roeselare zat. Nummer 2, laatste wedstrijd met KSV De Ruiter tegen Royal Knokke FC voor het kampioenschap. Peter van der Heyden deed mee met Knokke, maar we verloren en moesten eindronde spelen. Vanessa Hoefkens liep voorop samen met Pfaff. De foto zie ik ieder jaar terug verschijnen dat Cap Dieter Deceuninck samen met Max Vansteenkiste die hun focus op iets anders hadden dan voetbal (zie foto hier onder). Nummer drie, de wedstrijden met Rumbeke tegen SK Roeselare-Daisel of het SK Roeselare nu. Mijn Peter Geert cool was erbij in de voorbereiding als we in Roeselare tegen elkaar speelden. Hij gaf het team complimenten en ook jawel aan mij.”
In je hele carrière als voetballer heb je mogelijk ook mindere periodes meegemaakt. Kun je een van die mindere momenten noemen?
“Heel veel last van pubalgie en toch wel de vele kniepijn. Nooit kon ik op asfalt lopen met mijn knie. Al bij al geen zware blessures gekend.”
“Enorm opgelucht en tevreden.”
Hoe kijk je terug op je volledige voetbalcarrière?
“Enorm opgelucht en tevreden neem ik afscheid van het voetbal. De vele ups en enkele downs waren er wel, maar kunnen niet op tegen al de supporters, vrijwilligers, spelers en trainers dat ik heb mogen leren kennen. Ik heb alles gegeven voor mijn clubtje Rumbeke en het wederzijds respect krijg ik wel en ze worden vast en zeker kampioen en horen weer thuis in de nationale reeksen “
“Koffietje en pintje erna is meer mijn ding.”
Na je leven als voetballer zullen we je misschien nog wel tegenkomen op de voetbalvelden samen met je zonen. Wat wil je nog bijdragen aan het voetbal? Zullen we je ooit als trainer op de velden zien, of liever meegaan als afgevaardigde met een van je zonen, of liever als trotse ouder langs de zijlijn?
“Ik kom zeker af en toe nog mijn ploeg aanmoedigen, want het is toch een deel van mijn leven geweest. Het trainerschap is niets voor mij en wil me energie in mijn gezin en werk steken. Tips geven langs de zijlijn en een koffietje en pint erna is meer mijn ding.”
“Voetbal blijft op 1 met mijn zoontjes bij KSV Rumbeke en KV Kortrijk.”
Het leven staat niet stil omdat je stopt met voetballen, wat zal de toekomst bieden of beter gezegd hoe kijk je uit naar de toekomst?
“Ieder weekend liep ik na mijn laatste training 8 tot 10 km op straat, jawel en onlangs nam ik samen met Charline, de kids en mijn broer deel aan de stratenloop in Sint-Eloois-Winkel. Padel ben ik nu ook begonnen, samen met de leuke wedstrijden van onze zoontjes in Rumbeke en Kortrijk blijft voetbal op 1. Laatste dank aan iedereen en vooral voor de steun van Charline en mijn ouders die bijna elke match erbij waren. En tot in de kantine…… “
Harold Cool, den “Harry” dank je wel voor de talloze prachtige momenten op en naast het veld. De NR 5 van KSVR, die altijd tot het uiterste ging en bijzonder geliefd is onder de Rumbeekse supporters. Een topper zowel op en naast het veld. We wensen je het allerbeste en laten we hopen dat we binnen enkele jaren een Cooltje junior mogen zien stralen die zijn papa opvolgt bij het fanionelftal van KSV Rumbeke, wie weet hè……
“Harry” NR 5 FOREVER ■
Reportage Kurt Maddens
.jpg)
.jpg)
